Pandemia Covid-19 sprawiła, że prawie wszyscy więcej czasu spędzają w domu, i nierzadko poszukują dodatkowych źródeł zarobku, czy też sposobu na zagospodarowanie wolnego czasu. W rezultacie na niespotykaną dotąd skalę (pomimo licznych ostrzeżeń Komisji Nadzoru Finansowego) pojawiają się różnego rodzaju wirtualne przekręty finansowe. Jednym z nich jest oszustwo – kryptowaluty. W artykule opiszę na czym ono polega, a także jakimi możliwościami prawnymi dysponują osoby oszukane (przeczytaj również o oszustwo – infolinia banku).
Granice oskarżenia a art. 439 k.p.k.
24 maja 2018 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach, Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku wydał w wyniku sporządzonej i wniesionej przeze mnie apelacji karnej korzystny wyrok w sprawie o sygn. akt V.2 Ka 168/18, przy czym kluczowy element sprawy stanowiły granice oskarżenia, a dokładniej ich przekroczenie przez Sąd I instancji.
Sprawa od początku była kuriozalna. Mój klient został oskarżony o czyn z art. 286 Kodeksu karnego (oszustwo), który miał polegać na celowym wprowadzeniu w błąd parabanku co do możliwości spłaty pożyczki. Tytułem wyjaśnienia – pożyczona kwota wynosiła 5.000 zł, a zwrócić należało prawie 20 tysięcy złotych. Dodatkowo pożyczka została zabezpieczona samochodem o wartości ponad 10 tysięcy złotych.
Spółka trudniąca się lichwą miała w sprawie status pokrzywdzonej i domagała się zwrotu całej pożyczki (w tym odsetek) i wydania samochodu. Akt oskarżenia wniósł i popierał prokurator. Sąd Rejonowy w Rybniku stwierdził wprawdzie, że zachowanie oskarżonego nie stanowiło zarzucanego przestępstwa, jednakże równocześnie doszukał się przestępstwa z art. 284 k.k. w późniejszym zachowaniu oskarżonego, które miało polegać na przywłaszczeniu wspomnianego wyżej samochodu. Czytaj dalej „Granice oskarżenia a art. 439 k.p.k.”