adwokat Wojciech Kaczmarczyk
Usługa sporządzenia online przez Kancelarię projektu profesjonalnego pozwu o alimenty na jedno dziecko w standardowej sprawie wynosi 250 zł (cena uwzględnia wszystkie podatki). Koszt usługi w bardziej skomplikowanych sprawach (np. kilkoro dzieci, złożony stan faktyczny, podwyższenie już zasądzonych alimentów) ustalany jest indywidualnie.
Wspólne mieszkanie ze sprawcą przemocy w rodzinie stanowi prawdziwą gehennę. Istnieją różnorodne instrumenty prawne, dzięki którym możliwa jest eksmisja sprawcy przemocy w rodzinie. Ochronę ofiarom przemocy zapewnia procedura karna oraz stosownie do przepisów ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie – także procedura cywilna.
Stosownie do art. 11a ustawy sąd cywilny może orzec obowiązek opuszczenia mieszkania przez sprawcę przemocy w rodzinie. Eksmisja sprawcy przemocy w rodzinie, o ile sprawa prowadzona jest profesjonalnie, orzekana jest wyjątkowo szybko, nawet w czasie poniżej jednego miesiąca od wystąpienia z wnioskiem do sądu. Jednocześnie sąd orzeczonej eksmisji nadaje rygor natychmiastowej wykonalności (nie trzeba czekać na prawomocność).
Zgodnie z powoływaną regulacją eksmisja sprawcy przemocy możliwa jest o ile sprawcą jest członek rodziny wspólnie zamieszkujący mieszkanie. Jednocześnie stosownie do art. 2 pkt 1) ustawy przez członka rodziny rozumie się nie tylko osobę najbliższą, ale także i każdą inną osobę wspólnie mieszkającą i gospodarującą. Ustawę stosuje się zatem bardzo szeroko – także do konkubenta, byłego małżonka itd.
Pisałem już wcześniej o postępowaniu o alimenty na dziecko. Każde takie postępowanie inaugurowane jest przez pozew o alimenty Wzór jak sformułować i złożyć taki pozew pozwolę sobie przedstawić w dzisiejszej publikacji, omawiając najistotniejsze elementy (co istotne brak jest urzędowego formularza pozwu o alimenty). Czytaj dalej „Pozew o alimenty wzór”
Od 2006 roku 25 kwietnia w wielu krajach obchodzony jest Dzień Świadomości Alienacji Rodzicielskiej (Parental Alienation Awareness Day). W Polsce Dzień Świadomości Alienacji Rodzicielskiej obchodzony jest od 2008 roku i odbywa się pod honorowym patronatem Rzecznika Praw Dziecka. Obchody mają charakter akcji społecznej zmierzającej do wzrostu ochrony praw dziecka i nagłośnienia problematyki alienacji rodzicielskiej.
Miło mi poinformować, że w ramach tegorocznych obchodów Dnia Świadomości Alienacji Rodzicielskiej w Rybniku moja kancelaria będzie świadczyć w dniu 25 kwietnia 2018 r. przy ul. Gliwickiej 24/2 w godzinach od 8:30 do 11:30 nieodpłatne porady z zakresu prawa rodzinnego. W trosce o komfort zainteresowanych wymagana jest wcześniejsza rejestracja telefoniczna pod numerem 605 396 946.
Nie każdy rozpad małżeństwa prowadzi do rozwodu. Dla części osób lepsze rozwiązanie stanowić może separacja. Sprawy o separację należą do właściwości sądów okręgowych. Separacja co do zasady wywołuje takie skutki jak rozwód (m. in. brak majątku wspólnego), z tym że nie jest możliwe zawarcie nowego małżeństwa. Jednocześnie jeżeli stosunki między małżonkami się poprawią sąd na ich zgodne żądanie znosi separację.
Separacja może zostać orzeczona na zgodny wniosek małżonków – w takiej sytuacji dzieje się to w postępowaniu nieprocesowym (po rozpoznaniu sprawy na rozprawie), a orzeczenie nie zawiera rozstrzygnięcia o winie. Należy mieć na uwadze, że zmiana zdania i wycofanie zgody nie skutkuje przekształceniem postępowania, lecz jego umorzeniem.
Przy braku wspólnego wniosku sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu procesowym. W takiej też sytuacji sąd zazwyczaj orzeknie o winie jednego lub obu małżonków, przy czym rozstrzygnięcie to przesądza o winie w przypadku późniejszego orzeczenia rozwodu (jeżeli w międzyczasie separacja nie zostanie zniesiona).
Stosownie do przepisu art. 56 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jedną z przyczyn ustania małżeństwa jest rozwód. Wydarzenia stojące za tym, że małżonkowie (lub jedno z nich) nie widzą możliwości dalszego trwania małżeństwa są różnorakie, jednakże zazwyczaj jest to zdrada małżeńska lub istotna różnica charakterów stron.
Pozew o rozwód kierować należy do sądu okręgowego. W przypadku rozwiązania małżeństwa w rozstrzygnięciu zostaną zawarte takie elementy jak stwierdzenie z czyjej winy orzeczony został rozwód (chyba, że strony wystąpią ze zgodnym wnioskiem o udzielenie rozwodu bez orzekania o winie), a także kwestie związane z ewentualnymi dziećmi stron (władza rodzicielska, kontakty, alimenty).
O ile są ku temu uzasadnione podstawy w wyroku rozwodowym znajdą się także rozstrzygnięcia dotyczące alimentów na rzecz małżonka oraz sposobu korzystania ze wspólnego mieszkania (domu). Podział majątku wspólnego, mimo możliwości przewidzianej w art. 58 § 3 k.r.i.o., pozostawiony jest zazwyczaj do rozstrzygnięcia przez sąd rejonowy w osobnym postępowaniu.
Niestety czasami jeden z rodziców utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia kontakty drugiego rodzica z dzieckiem. Ograniczając styczność dziecka z drugim rodzicem często dodatkowo przedstawia go w negatywnym świetle zaburzając w ten sposób prawidłowe relacje dziecka z obojgiem rodziców (zjawisko to określane jest jako alienacja rodzicielska). W takich sytuacjach niezbędna jest egzekucja kontaktów z dzieckiem.
Moje doświadczenie wskazuje, że najskuteczniejszą metodę stanowi uzyskanie postanowienia sądu, na mocy którego rodzic sprawujący pieczę nad dzieckiem za każde naruszenie kontaktów będzie musiał zapłacić na rzecz drugiego rodzica określoną sumę pieniężną. Przymus ekonomiczny prawie zawsze czyni cuda i likwiduje wszystkie piętrzące się wcześniej trudności, na które powoływał się rodzic odmawiający wydania dziecka.
Aby egzekucja kontaktów z dzieckiem była możliwa niezbędne jest aby kontakty z dzieckiem były wcześniej już ustalone w orzeczeniu sądowym lub ugodzie zawartej przed sądem albo mediatorem. Jeżeli kontakty nie były wcześniej ustalone we wskazany sposób – niezbędne jest złożenie stosownego wniosku do sądu (najlepiej wraz z wnioskiem o zabezpieczenie).
Każdy z rodziców ma nie tylko prawo, ale i obowiązek utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Po rozstaniu rodziców dziecko zazwyczaj pozostaje w miejscu zamieszkania jednego z nich, przez co siłą rzeczy kontakty z dzieckiem drugiego rodzica odbywają się jedynie w określonych terminach. Zakres i czas kontaktów rodzice powinni ustalić samodzielnie, jednak przy braku porozumienia – konieczne staje się sądowe ustalenie kontaktów.
Jedynie w skrajnych wypadkach skutkiem rozpoznania sprawy przez sąd opiekuńczy może być ograniczenie kontaktów z dzieckiem, czy też nawet całkowity zakaz kontaktów z dzieckiem. Takie orzeczenia należą jednak do rzadkości, a u ich podstaw leżą zazwyczaj rozmaite patologie – m.in. nadużywanie alkoholu, ciężkie choroby psychiczne, instrumentalne traktowanie dziecka (rodzic, któremu ogranicza się kontakty), czy też alienacja rodzicielska (rodzic, z którym dziecko mieszka).
Zazwyczaj jednak sąd ustali kontakty z dzieckiem kierując się dobrem dziecka – w orzeczeniu określone zostaną konkretne dni i godziny kontaktów, a także zasady współpracy rodziców przy ich realizacji. Podkreślić bowiem należy, że w sprawie o ustalenie kontaktów sąd nie kieruje się interesami uczestników (rodziców), lecz właśnie dobrem dziecka. Niestety w ferworze batalii sądowej niektórzy rodzice zapominają o tym, co negatywnie odbija się zarówno na dziecku, jak i wyniku sprawy.
Rodzice zobowiązani są do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka, co w przypadku ich rozstania często wiąże się z sądowym ustaleniem wysokości alimentów. Alimenty na dziecko winny zostać orzeczone na poziomie adekwatnym do potrzeb uprawnionego oraz możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego (rodzica). Wraz ze zmianą stosunków możliwe jest obniżenie lub podwyższenie wcześniej zasądzonych alimentów.
Często dzieje się tak, że większość kosztów utrzymania dziecka nałożona zostaje na rodzica, z którym dziecko nie mieszka i spędza czas jedynie okazjonalnie. Nie ma w tym jednak nic złego – wychowanie i opieka nad dzieckiem wiąże się z licznymi wyrzeczeniami, a k.r.i.o. wprost przewiduje możliwość realizacji obowiązku alimentacyjnego poprzez osobiste starania rodzica.
Niestety zdarza się również, że nierzetelne zachowanie jednej ze stron prowadzi do orzeczenia świadczenia niezgodnego z rzeczywistym stanem rzeczy. Może to być efekt zarówno rażącego zawyżania kosztów utrzymania dziecka, jak i też drastycznego zaniżenia możliwości zarobkowych oraz majątkowych zobowiązanego. Właściwe prowadzenie sprawy może uchronić wtedy drugą stronę przed orzeczeniem niekorzystnych alimentów na najbliższe lata.