Alior Bank (Agio) – wygrana

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju w sprawie prowadzonej przez adwokata Wojciecha Kaczmarczyka przeciwko Alior Bank (Agio Wierzytelności Plus 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty – certyfikaty inwestycyjne) w przedmiocie wadliwego oferowania certyfikatów inwestycyjnych wyrokiem z dnia 3 listopada 2023 roku (sygn. akt I C 904/21) zasądził na rzecz klientki kancelarii całą żądaną kwotę wraz z odsetkami. Wyrok jest nieprawomocny, nie zostało jeszcze sporządzone jego uzasadnienie

Czytaj dalej „Alior Bank (Agio) – wygrana”

Nieważność kredytu Millennium

Sąd Okręgowy w Rybniku w sprawie prowadzonej przez adwokatów Wojciecha Kaczmarczyka oraz Bartłomieja Panfila w przedmiocie kredytu walutowego  wyrokiem z dnia 30 maja 2023 roku (sygn. akt II Ca 1053/22) utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Raciborzu dnia 19 października 2022 roku (sygn. akt I C 64/21), potwierdzając nieważność kredytu Millennium Banku. Sąd zasądzając żądaną kwotę potwierdził występowanie klauzul niedozwolonych (abuzywnych) w umowie kredytu skutkujące brakiem związania umowy. Na rzecz kredytobiorców zasądzona została suma spłat w żądanym zakresie.

Czytaj dalej „Nieważność kredytu Millennium”

Zdolność kredytowa a ważność umowy

Jednym z obowiązków ciążących na instytucjach kredytowych (w szczególności bankach) jest badanie zdolności kredytowej klienta. Zdarza się, że badanie zdolności kredytowej nie jest przeprowadzone właściwie (ma charakter wyłącznie pozorny) lub też w ogóle zdolność kredytowa nie została zbadana, a kredyt został udzielony. Nieprawidłowości takie mają najczęściej miejsce albo w przypadku instytucji nierzetelnych, albo też w następstwie popełnianych przestępstw (np. cyberoszustwa, więcej m.in. tutaj). Niżej opiszę w jaki sposób badanie zdolności kredytowej może wpływać na ważność samej umowy kredytowej.

Czytaj dalej „Zdolność kredytowa a ważność umowy”

Wyrok TSUE C‑80/21

8 września 2022 roku zapadł wyrok TSUE C‑80/21, w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej kolejny już raz wypowiedział się na temat skutków występowania klauzul abuzywnych w umowach kredytów frankowych (walutowych). Trybunał wydając wyrok TSUE C-80/21 orzekł zgodnie z interesem polskich kredytobiorców. Zapraszam także do lektury pozostałych publikacji na temat kredytów frankowych: kredyt frankowy – pytania i odpowiedzi, kredyt frankowy – fakty i mity

Wyrok TSUE C-80/21 wydany został w rzeczywistości w 3 połączonych sprawach, tj. C-80/21, C-81/21 oraz C-82/21, przy czym wszystkie z rzeczonych spraw są następstwem skierowania do Trybunału pytań przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie. Zadane pytania dotyczyły możliwości stwierdzenia nieważności jedynie fragmentu postanowienia umowy, zastąpienia abuzywnych postanowień regulacjami krajowymi oraz sposobu obliczania biegu przedawnienia dla roszczeń kredytobiorców. Z wyrokiem można zapoznać się w portalu TSUE.

Czytaj dalej „Wyrok TSUE C‑80/21”

Zmienne oprocentowanie – kredyty CHF

Sąd Rejonowy w Rybniku w sprawie prowadzonej przez adwokata Wojciecha Kaczmarczyka, a dotyczącej tego jak bank rozliczał zmienne oprocentowanie kredytu, wyrokiem z dnia 14 maja 2021 roku (sygn. akt I C 995/20) stwierdził występowanie klauzul niedozwolonych (abuzywnych) w umowie kredytu hipotecznego nominowanego do CHF i orzekł o konieczności zwrotu przez bank wszystkich nadpłaconych z tego tytułu kwot. Wyrok nie jest prawomocny.

Czytaj dalej „Zmienne oprocentowanie – kredyty CHF”

Zwrot prowizji – artykuł naukowy

Miło mi poinformować, że w numerze 2 (79) 2020 czasopisma naukowego Bezpieczny Bank / Safe Bank prowadzonego przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny ukazał się artykuł mojego autorstwa Commission for granting a loan as an instrument for transferring the cost to a consumer by financial institutions in Poland (Prowizja za udzielenie kredytu jako instrument zapewniający stabilny zysk instytucjom finansowym w Polsce).

Wskazana publikacja jest owocem moich badań naukowych oraz doświadczenia zdobytego w toku prowadzonych postępowań przeciwko instytucjom kredytowym, a dotyczy zagadnień takich jak wykorzystywanie prowizji od kredytu przez instytucje finansowe, zwrot prowizji od kredytu, czy też wpływ prowizji od kredytu na jego rzeczywisty koszt.

Czytaj dalej „Zwrot prowizji – artykuł naukowy”

Wyrok dla Frankowiczów – co dalej?

3 października 2019 roku TSUE (Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) wydał wyrok dla Frankowiczów w sprawie o sygn. akt C‑260/18 dotyczącej skutków występowania klauzul abuzywnych w umowach kredytów frankowych (walutowych). O problematyce kredytów walutowych pisałem już tutaj. Zapraszam także do lektury pozostałych publikacji na temat kredytów frankowych: kredyt frankowy – pytania i odpowiedzi, kredyt frankowy – fakty i mity. Trybunał po wnikliwym rozważeniu sprawy orzekł generalnie po myśli Frankowiczów.

Stosownie do omawianego wyroku – jeśli sąd w Polsce stwierdzi, że postanowienie waloryzacyjne ma charakter abuzywny (podkreślić należy, że decyzja w tym zakresie nadal należy do polskiego sądu) winien on – zależnie od zgody konsumenta – albo umowę unieważnić, albo też usunąć z niej sporne postanowienie (w takiej sytuacji kredyt będzie miał charakter złotowy, bez zwiększenia wartości kapitału o kurs CHF).

Jednym z istotnych elementów w każdej tego typu sprawie jest zatem przekonanie Sądu, że postanowienie waloryzacyjne ma charakter abuzywny i nie może wiązać konsumenta. Niewątpliwie niezbędna jest do tego zarówno szeroka wiedza prawnicza jak i ekonomiczna. Najczęstszym rodzajem abuzywnej klauzuli waloryzacyjnej jest dokonywanie przeliczenia wypłaty kredytu oraz jego spłat wedle kursów ogłaszanych przez Bank udzielający kredyt.

Czytaj dalej „Wyrok dla Frankowiczów – co dalej?”

Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego

Typowy przykład produktu bancassurance objętego często wadliwością stanowi obowiązek uiszczania przez kredytobiorcę opłat za ubezpieczenie niskiego wkładu własnego (UNWW). Opłaty takie wprowadzane były przez banki w przypadku kredytów przekraczających określoną wartość nieruchomości (najczęściej 80%) i najsilniej uderzają w posiadaczy kredytów walutowych.

Bank w większości przypadków nie informował kredytobiorców o tym jak kształtować będzie się opłata za ubezpieczenie niskiego wkładu własnego w przyszłości. Jednocześnie de facto beneficjentem rzeczonego ubezpieczenia zazwyczaj jest wyłącznie bank. Kredytobiorca nie odnosi z tego tytułu żadnych korzyści, nie jest nawet informowany o tym jakie ubezpieczenie i na jakich warunkach zostało zawarte.

W określonych przypadkach istnieje możliwość uzyskania zwrotu pobranych opłat z tytuły UNWW. Podstawowym warunkiem jest to, aby kredytobiorca był konsumentem, wtedy bowiem znajdują zastosowanie przepisy dotyczące tzw. klauzul niedozwolonych. Jeśli treść umowy została jednostronnie narzucona przez Bank, a kwestionowane postanowienia godzą w interesy konsumenta – zasadne jest żądanie zwrotu pobranych opłat.

Czytaj dalej „Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego”

Obligacje GetBack S.A. – co dalej?

16 kwietnia 2018 roku jasne stało się, że akcje i obligacje GetBack są w najlepszym wypadku niewiele warte. Obrót wszystkimi papierami wartościowymi GetBack S.A. notowanymi na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie został zawieszony i taki stan rzeczy utrzymuje się do dzisiaj.

Wgląd w arkusz zleceń wskazuje, że teoretyczna rynkowa wartość akcji kształtuje się obecnie na poziomie 20 gr, natomiast obligacji – około 25 zł (przy cenie nominalnej 100 zł). Dodatkowo okazuje się że, obligacje GetBack były masowe oferowane klientom IdeaBank S.A. (poprzedni właściciel GetBack), a znaczna część nabywców uważa, iż została wprowadzona w błąd.

Sytuacja na chwilę obecną bardzo przypomina miniony skandal związany z oferowaniem polisolokat, m.in. przez GetinBank (o prawomocnym zakończeniu postępowania pisałem wcześniej). Rzecznik Finansowy wobec licznych skarg wystosował w tej sprawie oświadczenia adresowane do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Komisji Nadzoru Finansowego.

Czytaj dalej „Obligacje GetBack S.A. – co dalej?”

Zwrot prowizji od kredytu

Nie wszyscy kredytobiorcy są świadomi tego, że w przypadku wcześniejszej spłaty kredytu (pożyczki) całkowity koszt kredytu ulega stosunkowemu obniżeniu. Z uwagi na powyższe kredytobiorcy w określonych sytuacjach przysługuje także roszczenie o zwrot prowizji od kredytu (w części przypadającej na okres po wcześniejszej spłacie).

Roszczenie o zwrot prowizji od kredytu wynika z ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 roku. Co istotne, powoływaną wyżej ustawę stosuje się nie tylko do typowych umów kredytowych, ale także i do umów pożyczek. Ustawa znajduje zastosowanie do umów zawartych z bankami, ale także i innymi podmiotami (SKOKi, spółki specjalizujące się w pożyczkach itd.).

Do niedawna w orzecznictwie polskich sądów istniały liczne wątpliwości dotyczące tego czy i kiedy zwrot prowizji będzie uzasadniony. Sytuacja zmieniła się jednakże 11 września 2019 roku, kiedy to zapadł długo oczekiwany Wyrok TSUE (Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) w sprawie o sygn. akt C‑383/18. Wydaje się, że wobec jednoznacznej treści rzeczone wyroku polskie sądy będą zasądzać zwrot prowizji w prawie wszystkich sprawach (o  wyroku pisałem szerzej tutaj).

Czytaj dalej „Zwrot prowizji od kredytu”