W dniach 5 do 7 czerwca 2023 roku adwokat Wojciech Kaczmarczyk uczestniczył w Europejskim Kongresie Finansowym (European Financial Congresss) w Sopocie. Europejski Kongres Finansowy to wydarzenie poświęcone zagadnieniom związanym z sektorem finansowym, w tym w szczególności sektorem bankowym w Polsce.
Cyberoszustwa: Neumann University
W dniach 17 do 21 kwietnia 2023 roku adwokat Wojciech Kaczmarczyk gościł na John von Neumann University w Kecskemét (Węgry), gdzie miał możliwość podzielić się doświadczeniami związanymi z przestępstwami popełnionymi przy pomocy cyberoszustwa w Polsce (wyłudzenia Anydeks, kryptowaluty itd.), a także poznać zasady działania szkolnictwa wyższego na Węgrzech .
Oszustwo infolinia banku
W ostatnim czasie, pomimo licznych ostrzeżeń Komisji Nadzoru Finansowego, częstą metodą wyłudzenia pieniędzy jest oszustwo – infolinia banku. Osoby oszukane tracą zazwyczaj nie tylko wszystkie oszczędności, ale również zostają z długami na znaczne kwoty. W artykule opiszę na czym ono polega, a także jakimi możliwościami prawnymi dysponują osoby oszukane (przeczytaj również o oszustwo – kryptowaluty).
Oszustwo kryptowaluty
Pandemia Covid-19 sprawiła, że prawie wszyscy więcej czasu spędzają w domu, i nierzadko poszukują dodatkowych źródeł zarobku, czy też sposobu na zagospodarowanie wolnego czasu. W rezultacie na niespotykaną dotąd skalę (pomimo licznych ostrzeżeń Komisji Nadzoru Finansowego) pojawiają się różnego rodzaju wirtualne przekręty finansowe. Jednym z nich jest oszustwo – kryptowaluty. W artykule opiszę na czym ono polega, a także jakimi możliwościami prawnymi dysponują osoby oszukane (przeczytaj również o oszustwo – infolinia banku).
Kredyt frankowy Millennium
Wraz z rozwojem orzecznictwa coraz więcej kredytobiorców jest zainteresowanych rozwiązaniem ich problemów wynikających z nieuczciwych umów kredytowych. Jednym z bardziej popularnych produktów jest kredyt frankowy Millennium Banku oferowany w różnych wariantach przez wiele lat. Niżej przedstawiam odpowiedzi na najpopularniejsze pytania kredytobiorców.
Wyrok TSUE zwrot prowizji
11 września 2019 roku zapadł długo oczekiwany Wyrok TSUE (Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) w sprawie o sygn. akt C‑383/18 dotyczącej rozliczenia kosztów kredytu (w tym głównie zwrot prowizji) w przypadku jego wcześniejszej spłaty przez konsumenta. O problematyce zwrotu prowizji od kredytu pisałem już tutaj. Trybunał po wnikliwym rozważeniu sprawy orzekł po myśli konsumentów, stwierdzając m.in. że:
… przy uwzględnieniu całości powyższych rozważań na pytanie prejudycjalne należy odpowiedzieć, iż art. 16 ust. 1 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że prawo konsumenta do obniżki całkowitego kosztu kredytu w przypadku wcześniejszej spłaty kredytu obejmuje wszystkie koszty, które zostały nałożone na konsumenta.
Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego
Typowy przykład produktu bancassurance objętego często wadliwością stanowi obowiązek uiszczania przez kredytobiorcę opłat za ubezpieczenie niskiego wkładu własnego (UNWW). Opłaty takie wprowadzane były przez banki w przypadku kredytów przekraczających określoną wartość nieruchomości (najczęściej 80%) i najsilniej uderzają w posiadaczy kredytów walutowych.
Bank w większości przypadków nie informował kredytobiorców o tym jak kształtować będzie się opłata za ubezpieczenie niskiego wkładu własnego w przyszłości. Jednocześnie de facto beneficjentem rzeczonego ubezpieczenia zazwyczaj jest wyłącznie bank. Kredytobiorca nie odnosi z tego tytułu żadnych korzyści, nie jest nawet informowany o tym jakie ubezpieczenie i na jakich warunkach zostało zawarte.
W określonych przypadkach istnieje możliwość uzyskania zwrotu pobranych opłat z tytuły UNWW. Podstawowym warunkiem jest to, aby kredytobiorca był konsumentem, wtedy bowiem znajdują zastosowanie przepisy dotyczące tzw. klauzul niedozwolonych. Jeśli treść umowy została jednostronnie narzucona przez Bank, a kwestionowane postanowienia godzą w interesy konsumenta – zasadne jest żądanie zwrotu pobranych opłat.
Zmiana kolejności wykonywania kar
Stosownie do art. 80 § 1 k.k.w. (Kodeksu karnego wykonawczego) w przypadku skazania na kilka różnych kar pozbawienia wolności, wykonuje się je w takiej kolejności, w jakiej wpłynęły do wykonania orzeczenia, którymi je wymierzono. Najczęściej kolejność wpływu tożsama jest z kolejnością uprawomocnienia się poszczególnych wyroków. Wyjątkiem od tej reguły jest zmiana kolejności wykonywania kar.
Przepis art. 80 § 2 k.k.w. przewiduje możliwość zamiany kolejności wykonywania kar pozbawienia wolności przez sędziego penitencjarnego, jeżeli przemawiają za tym względy penitencjarne. Zmiana kolejności wykonywania kar często okazuje się narzędziem niezwykle przydatnym dla poprawienia sytuacji skazanego.
Zależnie od konfiguracji kar, jakie ma odbyć skazany, zmiana kolejności wykonywania kar może umożliwić wydanie bardziej atrakcyjnego wyroku w przedmiocie kary łącznej lub odbycie części kar w ramach dozoru elektronicznego. Wykorzystanie dobrodziejstwa zmiany kolejności wykonywania kar wymaga oczywiście znajomości przepisów k.k.w. oraz k.k. (Kodeksu karnego).
Odpowiedź na apelację karną
Stosownie do przepisu art. 428 k.p.k. strona może złożyć odpowiedź na apelację karną. W praktyce apelację karną najczęściej składa oskarżyciel (prokurator) oraz obrońca/oskarżony. Odpowiedź na apelację karną często stanowi środek umożliwiający usystematyzowane przedstawienie swoich racji, a w konsekwencji zwalczenie zarzutów apelacji.
Odpowiedź na apelację karną należy złożyć bezpośrednio do Sądu odwoławczego (II instancji). Dla spraw toczących się w okolicach miasta Rybnika najczęściej będzie to Sąd Okręgowy w Rybniku, Wydział III Karny, Sekcja Odwoławcza.
W przeciwieństwie do procedury cywilnej Kodeks postępowania karnego nie przewiduje konkretnego terminu na złożenie odpowiedzi na środek odwoławczy. Teoretycznie zatem odpowiedź na apelację karną można złożyć od dnia uzyskania informacji o złożeniu apelacji do dnia rozprawy apelacyjnej (hipotetycznie można odpowiedź na apelację karną złożyć dopiero na rozprawie).
Granice oskarżenia a art. 439 k.p.k.
24 maja 2018 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach, Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku wydał w wyniku sporządzonej i wniesionej przeze mnie apelacji karnej korzystny wyrok w sprawie o sygn. akt V.2 Ka 168/18, przy czym kluczowy element sprawy stanowiły granice oskarżenia, a dokładniej ich przekroczenie przez Sąd I instancji.
Sprawa od początku była kuriozalna. Mój klient został oskarżony o czyn z art. 286 Kodeksu karnego (oszustwo), który miał polegać na celowym wprowadzeniu w błąd parabanku co do możliwości spłaty pożyczki. Tytułem wyjaśnienia – pożyczona kwota wynosiła 5.000 zł, a zwrócić należało prawie 20 tysięcy złotych. Dodatkowo pożyczka została zabezpieczona samochodem o wartości ponad 10 tysięcy złotych.
Spółka trudniąca się lichwą miała w sprawie status pokrzywdzonej i domagała się zwrotu całej pożyczki (w tym odsetek) i wydania samochodu. Akt oskarżenia wniósł i popierał prokurator. Sąd Rejonowy w Rybniku stwierdził wprawdzie, że zachowanie oskarżonego nie stanowiło zarzucanego przestępstwa, jednakże równocześnie doszukał się przestępstwa z art. 284 k.k. w późniejszym zachowaniu oskarżonego, które miało polegać na przywłaszczeniu wspomnianego wyżej samochodu. Czytaj dalej „Granice oskarżenia a art. 439 k.p.k.”